معنی گردون سوار در فرهنگ فارسی عمید

سوار بر آسمان، آنکه در آسمان سفر کند

معنی گردون سوار در لغت نامه دهخدا

مسافر در آسمانها. (ناظم الاطباء) :، نماند بر زمین هر کس به طینت خاکسار آمد، که عیسی ازره افتادگی گردون سوار آمد.، صائب (از آنندراج)

آنکه در آسمانها سفر کند: نماند بر زمین هر کس بطینت خاکسار آمد که عیسی از ره افتادگی گردون سوار آمد. (صائب)

فرهنگ فارسی عمید

لغت نامه دهخدا

فرهنگ لغت هوشیار

گردون پیما، آسمان پیما، آنکه از آسمان بگذرد

آنچه سر بر فلک ساید، بسیار بلند، برای مثال جلوه گاه طایر اقبال گردد هر کجا / سایه اندازد همای چتر گردون سای تو (حافظ - ۸۲۰)

(رَ / رِ)

آسمان پیما:
لیک چندان زیب دارد کژمژی دندان او
کآن نیابی در هزاران کوکب گردون گذار.
سنائی

(گَ سَ)

در صفات پادشاهان. (آنندراج). پادشاه توانا. (ناظم الاطباء). گردون رکاب

(گَ سَ / سِ)

مسافر در آسمانها. (ناظم الاطباء). گردون سوار

(پُ رُ)

سایندۀ بر فلک. (ناظم الاطباء) :
جلوه گاه طایر اقبال باشد هر کجا
سایه اندازد همای چتر گردون سای تو.
حافظ

گذرنده از گردون آسمان پیما: برفلک دوزد بطنازی در آن دم حکم بدرابیلک گردون گذارت. (انوری)

گردون اورنگ پادشاه با عظمت گردون رکاب

گردون نورد مسافر در آسمانها گردون سوار